All Good Children

“geen enkel kind is zo onschuldig als het eruitziet.” _ Faith Hines

de twee broers Dara en Eoin verhuizen na de dood van hun moeder naar een tante in Noord-Frankrijk. niet ver vandaan knapt een Brits gezin een kasteel op. zij hebben twee kinderen en vormen al snel speelkameraadjes met de twee broers. vooral tussen Dara en Bella lijkt het goed te klikken. op ontdekkingstocht in de krakende kamers, stoffig hout ruimen in de stallen, dartelen tussen de bomen, kattenkwaad uithalen (tot ongenoegen van de volwassenen), verliefd worden op elkaar en een ontwapeningskus geven. Dara leeft met zijn hoofd in de wolken. tot echter Bella meer interesse krijgt in Eoin en haar vriendinnetjes. deze afwijzing is moeilijk te verteren voor Dara.

de kasteelsetting met aanpalend bos is goed gekozen, de twee jonge hoofdpersonages trekken goed hun plan alhoewel ze getypecast zijn. Imogen Jones (Bella) kan alle tieners met haar sphinxogen hypnotiseren terwijl ook Jack Gleeson (Dara) zijn ogen in alle kwetsbaarheid en twijfeling laat spelen. het duurt evenwel zeer lang vooraleer regisseur Alicia Duffy durft weer te geven waarop het voorspelbare einde op staat (all good children … go to heaven?) en dan is het alweer snel voorbij.

2/5

dit is het langspeelfilmdebuut van Alicia Duffy. voorheen heeft ze twee kortfilms gemaakt waaronder deze The Most Beautiful Man In The World