Filmfestival Gent – dag 4

film 10: Zwart Water _ “als je bang bent voor spoken, herken je je eigen gedachten.” _ Anton Quintana

Christine krijgt de horen dat haar moeder, waarmee ze sinds lang geen contact meer heeft, overleden is. haar moeder laat wel een erfenis na: een zeer groot landhuis. samen met haar echtgenoot Paul en dochter Lisa trekken ze er naartoe om in ons land hun leven verder uit te bouwen. voor de jonge Lisa is dit een zeer grote stap. in haar rondneuzen ontdekt ze een vroeger dagboek van haar moeder die niet altijd mooie praatjes bevat. wanneer ze ook nog eens te kampen krijgt met een meisjesgeest krijgt ze naast meer schrik ook meer kennis over de jeugd van haar moeder en een verschrikkelijk feit waardoor ze het contact met oma verbroken heeft. of is het allemaal ingebeeld? de setting doet denken aan El Orfanato, de spookhuissfeer aan The Changeling en de meisjesgeest aan The Ring (of The Grudge of Dark Water of A Tale Of Two Sisters of kies nog enkele Japanse spookfilms). en regisseur Elbert Van Strien laat zien dat hij daadwerkelijk wat in zijn mars heeft met visuele schrikmomenten en kruipende kelderbehaging. Hadewych Minis acteert de bal wel compleet mis maar zou niet misstaan in Italiaanse zombiefilms waar overacting nodig is maar Barry Atsma en de jonge Isabelle Stokkel compenseren ruimschoots. Zwart Water is naar Beneluxnormen verdienstelijk maar niet meer origineel, zie hiervoor genoemde titels die toch een streepje voor blijven.

2,5/5

film 11: Pulsar _ “de computer een bedreiging? ja, we zullen op zijn tellen moeten passen.” _ Eric Van Der Steen

ik herinner mij in de film de uitspraak dat de mens drie uitvindingen niet had mogen doen: de atoombom, gsm en computer. geheel mee akkoord want dan was deze film er ook niet gekomen. Samuel is apotheekkoerier die net zijn grote liefde op stage ziet gaan naar New York. via webcam en skype blijft hij in contact met haar maar al snel krijgt hij problemen met zijn netwerk. mogelijks een mysterieuse hacker. wanneer er ook nog eens verkeerde berichten van hem naar zijn liefje verzonden worden en zijn gsm rare talen spreekt, besluit hij zijn laptop, modem, wifi-apparaat te vervangen en schildert hij zijn muren met anti-stralingsverf in de hoop terug contact te krijgen met zijn liefje. of verstoren de stralingen Samuels’ geest? in ieder geval zijn de stralingen voor regisseur Alex Stockman wat te groot geweest en is het maar de vraag of niet het personage Samuel geobsedeerd vervreemd is van de buitenwereld maar wel de regisseur. Matthias Schoenaerts valt niets te verwijten maar het verhaal waarin hij terecht is gekomen raakt kant noch wal.

1/5

film 12: La Solitudine Dei Numeri Primi _ “wie kan de slagen tellen van een eenzaam hart?” _ Susan Edmonstone Ferrier

Paulo Giordano is slechts 28 jaar, houdt zich bezig met de eigenschappen van bottom quark deeltjes en schreef heden één roman: de eenzaamheid van de priemgetallen. een bestseller van jewelste die slechts 5% van de cinemazaal niet gelezen had (gezellig Italiaanse regisseur Saverio Costanzo kwam zijn film zelf voorstellen; ik was natuurlijk weer bij die 5%). dit maakt het voor mij gemakkelijk: ik hoef geen korte inhoud te schrijven, u kent het via het boek duizend keer beter dan ik. de film spoort mij niet aan om het boek ter hande te nemen want welke richting hij uitging heb ik raden naar. ok, ik heb door dat Alice (er is haast geen enkele Italiaanse film zonder Alba Rohrwacher en maar goed ook want het is een ravissante verschijning die zich in iedere rol met theaterovergave smijt) en Mattia (Luca Marinelli met een debuutrol) twee hopeloze gevallen zijn die achtervolgd worden door het noodlot vanuit hun kindertijd en die hunkeren naar liefde en genegenheid en eens dit in hun handbereik ligt, beginnen te freaken en er afstand van nemen. dit is duidelijk tot aan de trouwpartij in de film maar daarna gaat de eigenzinnigheid van het scenario een eigen leven leiden en blijven talrijke nevensporen vanuit de film onbeantwoord (ook karakteractrice Isabella Rossellini geeft maar een vertwijfelende indruk alsof ze het boek al tien keer gelezen heeft maar het is nog eens een elfde keer moet doorspartelen om het te begrijpen). de soundtrack is wel ok met een Magic Thriller moment van Goblin, vroegere popnummers met Bette Davis’ Eyes en Yes Sir, I Can Boogie en een op en top fuiftnummer. de film, die evenwel scoort in zijn thuisland (in de negen weken dat hij in zijn thuisland speelde, bracht hij bijna vijf miljoen dollar in de lade), zal vermoedelijk niet dezelfde roemrijke status krijgen als het boek.

 

1,5/5