men kon het wat spannender gemaakt hebben door de origins te laten ontdekken van mutanten Jean Grey (de kaakbeenderige Famke Janssen), Storm (met het witte haar worstelende Halle Berry), Rogue (Anna Paquin) of uiteraard Mystique (femme fatale Rebecca Romijn) maar neen, men volgde liever de evolutie van de impulsief brullende Wolverine en zo kon Hugh Jackman een vierde keer een mutant spelen. het begon allemaal in 1845 in de Canadese bossen. James Logan ligt koortsachtig in bed en er is iets vreemd aan de gang met hem. wanneer zijn vader wordt doodgeschoten door de vader van Victor Creed komen er door woede heuse klauwen uit zijn handen te voorschijn waarmee hij de moordenaar doodspietst. na het drama ontdekt hij echter dat de man die hij doodde eigenlijk zijn biologische vader is en dat Victor zijn oudere broer is die ook mutantenbloed in hem heeft. Logan volgt Victor achterna en zonder last te hebben van ouderdom of dodelijke wonden vechten ze aan elkaars zijde in zowel de eerste, tweede en de Viëtnamoorlog. probleem bij Victor is dat zijn moordzuchtig gedrag stijgt, hetgeen wat in Viëtnam opvalt bij William Stryker, een hoge legerpiet die met een mutantenleger een onverwoestbaar schepsel wil maken dat in gelijk welke oorlog kan ingezet worden. daarvoor heeft hij vloeibaar adamantium nodig waarvoor hij een helse klopjacht opzet. Logan distantieert zich van de onheuse mutantlegerpraktijken en trekt zich terug in Canada waar hij een ander leven start met Kayla. na enkele jaren blijkt mutant per mutant van het leger vermoord te worden. blijkt dat Victor aan een bloedbad bezig is. ook zijn broer moet er aan geloven maar eerst wordt Kayla van het leven beroofd. Logan is razend maar ook radeloos; Victor is immers sterker dan hem. dit is tot dat Stryker ten tonele verschijnt. hij heeft vloeibaar adamantium. Logan laat zich in het bad onderdompelen, zijn bloed is onverwoestbaar adamantium geworden, Logan is Wolverine geworden, een mutant uit op wraak. Hugh Jackman laat zich van zijn beste kant zien (de ladies krijgen zijn ontbloot gespierde billen te zien), laat zich van zijn beste kant horen (u moet er de brulbuien bij nemen) maar moet het opnemen tegen een doelloze verhaallijn. dat kon verholpen worden als men er een tweestrijd van maakte. Liev Schreiber, een ver ondergewaardeerde acteur, is immers ook in topvorm. hij is meer het sluipschuttertype dat in stilte naar zijn prooi toehapt maar eens hij bijt een verwoestend beest is. Schreiber geeft het personage Sabretooth dan ook een valselijke broedervijandtoon dat in een samenspel met Jackman als een no nonsense Wolverine dieper uitgewerkt had moeten worden. nu geeft men alweer de titel alle eer aan: X-Men en verschijnen er alzo een reeks van mutanten (teleporter Will I Am, flitsende samuraivechter Ryan Reynolds – zijn mutatie op het eind is trouwens een brug te ver – elektriciteitsman Chris Bradley, misleidende pokerpaal Taylor Kitsch en ga zo maar door, je krijgt er zelfs de kinderversie van Cyclops en een enge cameo van de grote X (Patrick – ik heb acht make-up lagen op mij – Stewart) bovenop) die echter te licht uitvallen om te scoren en te talrijk zijn om te fascineren. en uiteraard is de slechterik Danny Huston een clichédoorsnee en is de liefdesstory tussen Jackman en Lynn Collins onbenullig. de special effects zijn wel in orde voor een blockbusterlabel maar niet vernieuwend ten opzichte van de trilogie. X-Men Origins: Wolverine is geen lijdensweg, het bloed zal je niet van onder de nagels komen, maar is ook niet altijd het boeiend kijkspektakel waarmee je je knonkels kunt verkneukelen. volgende keer de klauwen toch iets scherper vijlen.
2/5
Seen on Screen: Godfella's filmblog 